Gaybı İhbar Eden Rivayetler Üzerine [1]

Kuran'da yer almayan gaybi rivayetlerin çok ince bir tahlilini yapan bu yazı ilginç tespitlerde bulunmaktadır.
 
Neden Gayb konusu?

Çünkü; bu konunun yanlış anlaşılması veya istismar edilmesi, fikri seviyesi düşük toplumlarda kutsal ve manevî kişilerin çoğalmasına, çok sayıda put üretilmesine vesile kılınmaktadır.

Çünkü; kerametleri ya bizzat kendilerinden, ya da kör-kütük hayran seviyesiz taraftarlarından menkul, tasarruf ve kudret alanları Allah'ın tasarruf ve kudret alanıyla aynîleşen birçok 'beşerüstü-beşer'in türetilmesinde işbu 'gaybı bilme', 'kalblerdekini bilme' iddiası en önemli bir faktör olarak yeralmaktadır.

Çünkü; beşerin hakkını beşere, Allah'ın hakkını Allah'a has kılamayan; beşeriyetle ulûhiyetin sınırlarında girişimler oluşturan bir zihniyetin sahiplerinin tevhîdî bir inanca ulaşamayacakları kanaatini taşımaktayız.

İşte bu endişeyle, her dönemde önemini korumuş olan "Gayb'ı kim bilir?" konusunu, Kur'ân'dan ve Resûlullah'ın hayatından pasajlar ve yorumlar sunarak işlemiştik.[2]

Ancak, varmış olduğumuz sonuçların herkes tarafından kolaylıkla kabul edilebileceğini ummuyorduk. Çünkü, birçokları gibi, biz de Kur'an-dışı gaybî ihbar niteliği taşıyan çok sayıda rivayetin varlığından -hem de yakînen- haberdar idik.

Ne var ki biz, birçoklarından belki biraz farklı olarak bu rivayetleri yakından tanımaya çalışmış bulunuyorduk. Bunun sonucunda, bunların birçoğunun, geliştirildiği tarihî ortam şartları ve değişik varyantları dikkate alınınca gaybî ihbar niteliğini yitirdiğini; geri kalanlarının ise başka kusur ve zaaflar taşıdığını gördük.

Bu sayıda, bu konuda varmış olduğumuz sonuçları okuyucuya ulaştırmak istiyoruz..

1. KUR'ÂN-DIŞI GAYBÎ İHBARLAR

Bize ulaşan hadis, sîret, tabakat, tefsir ve benzeri kitaplarda Resûlullah'a (s) izafe edilen çok sayıda 'gaybî ihbar'a rastlıyoruz. Bu gaybî ihbarların bir kısmı mazî ve hâl haberleri olmasına rağmen büyük çoğunluğu istikbâl (gelecek) haberleridir. Hz. Peygamber'in (s) şahsî ve peygamberi özellik ve üstünlüklerine tahsis edilen 'şemail', 'hasâis', 'delâil' ve 'mu'cizât' gibi özel bölüm ve işlemelerde O'nun gaybî ihbarlarına ve bu ihbarların gerçekleşmelerine dair geniş malûmata rastlıyoruz.

Ancak bu malzemenin büyük bir kısmı, daha geç dönemler­de yazılmış eserlerde yeralmaktadır. Başka bir ifadeyle, bu eserler ne kadar eski ise o ölçüde az mübalağalı ve mu'cizevî haberler ihtiva etmektedir... Örneğin bir Ebu Nu'aym (430), bir Beyhaqî (458), bir Taberânî'nin (360) eserlerindeki mübalağalı ve mu'cizevî rivayetler, bir Buharî (256) veya bir Müslim'in (261) eserlerindekilerden çok fâzladır. Asr-ı Saadet müellifi Şiblî Nûmani de bu hususu tesbit ve ifade ettikten sonra şöyle demektedir: "...Bundan da anlaşılıyor ki tahkikat ne derece ta'mîq olunursa (derinleştirilirse) mübalağalı hadislerin adedi o kadar azalır." [3]

Aynı sonuç, gaybî ihbar eden Kur'an-dışı rivayetler için de geçerlidir.